Współczesne trendy architektoniczne bazują w dużej mierze na minimalizmie i stonowanej funkcjonalności użytkowej. Do cech szczególnych współczesnych stylów należy zaliczyć umiejętną sztukę kreowania cichego kontrastu, uwypuklenie walorów dekoracyjnych oraz estetykę skupioną za zastosowaniu materiałów takich jak drewno oraz szkło. Do najpopularniejszych stylów architektury wnętrz w dobie współczesności zaliczamy styl industrialny, modernistyczny oraz skandynawski.

Styl industrialny

Styl industrialny jest pojęciem na pozór szerokim – skupiającym w swych wyznacznikach elementy awangardy, loftu oraz alternatywy. Cechami szczególnymi industrialu architektonicznego są otwarte przestrzenie, ogromne okna oraz prostota dekoracyjna przywołująca minimalizm w znaczeniu funkcjonalnym. Warto podkreślić, że wnętrza określane mianem pofabrycznych oddają wnętrzu jedyny w swoim rodzaju klimat upływu lat i bogatej historii. Geneza stylu sięga okresu recesyjnego lat 50’ minionego stulecia i Stanów Zjednoczonych. Efektem recesji był upadek wielu przedsiębiorstw, zaś pokłosiem bankructwa ogromna ilość opuszczonych hal, fabryk i zakładów produkcyjnych. W początkowej fazie miejsca te stały się siedliskiem artystycznych bohem, których przedstawiciele aranżowali wnętrza na sposób przystosowany do codziennego funkcjonowania równolegle traktując je jako okna wystawowe na świat dla swej twórczości. Kluczową zasadą zachowania stylu industrialnego jest zachowanie przestrzeni. Wysokie sufity to pierwsza myśl kojarząca się z owym stylem. Aspekty stricte architektoniczne krzyżują i zazębiają swoje pierwotne funkcje, dlatego nierzadko sypialna, salon i kuchnia stanowią tożsamą – otwartą przestrzeń. W stylu industrialnym nie wolno zapominać o zastosowaniu metalu, który znakomicie sprawdza się w roli dekoracyjnego wykończenia mebli. Warto pamiętać, by meble stosowane w tego rodzaju wnętrzach posiadały duszę – przywoływały wspomnienia minionych epok oraz ich ducha.

Styl modernistyczny

Modernizm w ujęciu współczesnym łączy w sobie znamiona stonowanej klasyki znanej ze stylu brytyjskiego wespół z przełamaniami stricte futurystycznymi. W przeciwieństwie do odwołań historycznych, styl modernistyczny nigdy nie zakładał jednolitych form form stylowych. Puentując genezą modernizmu nie sposób nie wspomnieć o rewolucyjnej roli jaką odegrał ów styl w historii architektury. Założenia rozwiązań modernistycznych obejmowały swymi cechami tzw. wolny rzut, który odznaczał się przestrzenią definiowaną przez swobodnie lokowane płaszczyzny, elementy wyposażenia oraz oświetlenie. Geometryczne i nade uproszczone kształty zachowują stosunkowo subtelne, ale wciąż efektowne formy. Elegancja oraz ponadczasowość owego stylu jest walorem na który zwrócą uwagę zwłaszcza miłośnicy wyrafinowanego detalu oraz minimalizmu w warstwie dekoracyjnej. Baza wnętrza modernistycznego opiera się o neutralne kolory oraz materiały pośród których prym wiodą drewno, stal oraz szkło. Paleta barw zakłada zastosowanie złamanych, bądź czystych odcieni takich jak biel, delikatne szarości oraz odcienie imitujące kolor drewna.

Styl skandynawski

Minimalizm łączący w sobie funkcjonalność i racjonalną prostotę – w taki sposób można jednym zdaniem określić najważniejsze cechy stylu skandynawskiego, który przeżywa obecnie swoje własne odrodzenie. Założenia designu w tym wariancie opierają się o zastosowanie jasnych – stonowanych barw oraz uzyskanie jak największej przestrzeni w celu uwypuklenia wspomnianego minimalizmu zarówno w warstwie architektonicznej, jak i estetycznej. W myśl zasady – „im mniej – tym więcej” z północno-europejską szkoła designu znakomicie komponują się naturalne i jasne materiały. Dominantą jest naturalne drewno oraz sztukateria w jasnych odcieniach. Wśród kluczowych barw stosowanych w stylu skandynawski należy wyróżnić biel, brąz oraz beż.