Od ponad 100 lat Rzucewo jest ważnym miejscem na mapie archeologicznej Pomorza. Stało się tak za sprawą odkrycia osady łowców fok pochodzącej z epoki kamienia (V-II tys. p.n.e.). Obecnie na terenie osady znajduje się Park Kulturowy — Osada Łowców Fok z wyznaczoną ścieżką dydaktyczną, na której znajdują rekonstrukcje dawnej zabudowy i warsztaty. W „chacie kaszubskiej” zobaczyć można wystawy muzealne. Park otwarto w 2013 roku. Prace sfinansowano z Programu Operacyjnego „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007 – 2013” oraz środków własnych Gminy Puck. Park Kulturowy Osada Łowców Fok w Rzucewie jest zarządzany przez Ośrodek Kultury, Sportu i Turystyki w Gminie Puck.

W 1894 roku, nauczyciel Meyrowski z Rzucewa znalazł w pobliżu brzegu morskiego fragmenty naczyń glinianych i narzędzia z krzemienia, które przekazał do Muzeum Prowincjonalnego w Gdańsku. W tym samym roku dyrektor Muzeum Hugo Conwentz przeprowadził w tym samym miejscu pierwsze, rozpoznawcze badania wykopaliskowe. Uzyskał bogaty zbiór naczyń glinianych wyróżniających się bogatym zdobnictwem oraz precyzyjnie wykonane drobne narzędzia z krzemienia i kamienia. W tej samej warstwie zalegały liczne kości zwierzęce. Uwagę H. Conwentza zwróciły szczątki różnych gatunków fok. Uznał, że mieszkańcy odkrytej osady byli rybakami i łowcami. Trzydzieści lat później, na odkrycia w Rzucewie zwrócił uwagę profesor Józef Kostrzewski. Systematyczne badania wykopaliskowe podjął w 1927 roku. Wyniki badań stały się dla J. Kostrzewskiego podstawą do wprowadzenia do literatury archeologicznej terminu „kultura rzucewska”. Oznacza on zespół zabytków archeologicznych, takich jak: ceramika, wyroby krzemienne i kamienne, a także charakterystyczną zabudowę osad, typowych dla plemion rybacko-łowieckich żyjących w III i II tysiącleciu p.n.e. nad Zatoką Pucką, Gdańską i Zalewem Kurońskim.

Od 1984 roku badania wykopaliskowe w Rzucewie podjęło Muzeum Archeologiczne w Gdańsku z archeologiem wiodącym Danutą Król.

Osada Łowców Fok zajmuje dziś teren bezpośrednio przylegający do Zatoki Puckiej, nazywany Cyplem Rzucewskim lub Kruszwicą. Pierwsza osada założona została na stoku kępy, opadającym łagodnie w kierunku jeziora, które niegdyś istniało na terenie obecnej Zatoki Puckiej.

Łagodny stok pozwalał na terasowe rozplanowanie osady, uformowane stopnie miały ok. 5 m szerokości. Na nich stawiano domy słupowe. Przestrzeń między wbitymi w ziemię palami drewnianymi uszczelniano gałęziami. Szerokość domów nie przekraczała 3 metrów, a długość przystosowana była do wielkości terasy. Paleniska były wewnątrz domów. W osadzie wyróżnia się tzw. część mieszkalną. W jej obrębie obrabiano krzemień, bursztyn i kości, kamień zaś w części osady przylegającej bezpośrednio do brzegu jeziora.

Odkryto m.in. pracownię wytwarzania siekier kamiennych — na dużych głazach szlifowano drobne i średnie kamienie, z których powstawały siekiery. Rozplanowanie głazów i duże ilości drewna wskazują na prowadzoną w tym miejscu obróbkę łodzi-dłubanek. Jest to jedyne takie miejsce odkryte w obrębie osad z epoki kamienia nad południowym Morzem Bałtyckim.
Zdobywanie pożywienia ułatwiało mieszkańcom Rzucewa dogodne położenie osady.

W pobliskim jeziorze łowiono duże ilości ryb. Zachowane ości i łuski świadczą, że były to szczupaki, dorsze, sandacze, płocie i węgorze. Mieszkańcy Rzucewa wyprawiali się też dłubankami na dalsze łowy morskie, po foki, zabierając kościane i rogowe harpuny. Duże ilości kości tych ssaków wskazują, że stanowiły one podstawę wyżywienia mieszkańców osady. Znano też podstawy prymitywnego chowu zwierząt, głównie świń i bydła. Bogaty zbiór naczyń glinianych z charakterystycznym zdobnictwem świadczy, że plemiona okolic Rzucewa znajdowały się w zasięgu kontaktów kulturowych z plemionami obszarów Europy Środkowej i Zachodniej. Wśród tych naczyń znajdują się duże zasobowe do przechowywania zapasów, małe w kształcie rynienki pełniące funkcje lampek, misy, wazy i amfory. Wyróżnikiem dla naszej osady są duże naczynia zasobowe, na których, w miejscu uszu naklejono tzw. rożki.

Badania wykopaliskowe w Rzucewie potwierdzają, że jest to jedna z nielicznych osad kultury rzucewskiej, w której zachowały się ślady pozwalające odtwarzać różne aspekty życia jej mieszkańców: od sposobu zdobywania pożywienia, do „tajemnic” dawnej obróbki krzemienia i obrządku pogrzebowego.

Utworzenie Parku Kulturowego miało na celu ochronę wartości archeologicznych, kulturowych, krajobrazowych i stworzenie atrakcyjnej oferty turystycznej oraz edukacyjnej… Bogata też jest nowożytna historia Cypla Rzucewskiego. Do dziś zachowały się zabudowania osady rybackiej z początku XIX, przydrożne kapliczki i krzyże. Walorem jest położenie Parku nad brzegiem Zatoki Puckiej, z widoczną panoramą Półwyspu Helskiego. Wytyczona ścieżka dydaktyczna na terenie Parku skomunikowana jest ze ścieżką rowerową biegnącą obok brzegu zatoki.

TEKST: Danuta Król