Zniesienie stanu epidemii – skutki w prawie podatkowym
Stan epidemii został zniesiony z dniem 16 maja 2022 r. Tego też dnia wprowadzono stan zagrożenia epidemicznego. W konsekwencji, ograniczeniu lub zniesieniu ulega większość preferencji podatkowych ustanowionych w związku z COVID-19. W niniejszym artykule skupiam się na rodzajach podatków oraz zmianami spowodowanymi wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego. Z dniem 1 czerwca 2022 r. weszły w życie zmiany, zgodnie z którymi właściciele nieruchomości komercyjnych […]
Ryszard Stopa
2022-07-06
4 minuty czytania
Stan epidemii został zniesiony z dniem 16 maja 2022 r. Tego też dnia wprowadzono stan zagrożenia epidemicznego. W konsekwencji, ograniczeniu lub zniesieniu ulega większość preferencji podatkowych ustanowionych w związku z COVID-19. W niniejszym artykule skupiam się na rodzajach podatków oraz zmianami spowodowanymi wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego.
Z dniem 1 czerwca 2022 r. weszły w życie zmiany, zgodnie z którymi właściciele nieruchomości komercyjnych o wartości co najmniej 10 milionów złotych, wynajmowanych, wydzierżawianych lub też oddanych do używania są zobowiązani rozliczać podatek od przychodów z budynków. Wraz z końcem maja przestało obowiązywać zwolnienie z tego podatku.
Po odwołaniu stanu epidemii na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej zaczną obowiązywać nowe przepisy o podatku akcyzowym. Wraz z wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego podmioty dokonujące sprzedaży na terytorium kraju wyrobów zawierających w swym składzie alkohol etylowy o rzeczywistej objętości mocy alkoholu przekraczającej 50 procent objętości skażony mieszaniną alkoholu izopropylowego i benzoesanu denatonium lub mieszaniną alkoholu tert-butylowego i benzoesanu denatonium, lub alkoholem izopropylowym będą musiały prowadzić rejestr podmiotów odbierających te wyroby sprzedane w opakowaniach jednostkowych o pojemności większej niż 1,5 litra lub jednorazowo w łącznej ilości sprzedanych wyrobów większej niż 10 litrów.
Do końca roku podatkowego, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, czyli do końca 2022 r. wolne od podatku dochodowego są zapomogi wypłacane z funduszy zakładowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej pracownikom należącym do tej organizacji, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000 zł. Jednocześnie w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19 (to jest do końca 2022 r.) wolne od podatku dochodowego są w szczególności zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci z innych źródeł niż fundusz socjalny, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, fundusz związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 10.000 zł. Dopiero od roku 2024 przywrócone zostaną standardowe limity zwolnienia.
Odnośnie kar umownych i odszkodowań co do zasady nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Regulacje te nie mają zastosowania do zapłaconych kar umownych i odszkodowań, jeżeli wada dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoka w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoka w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług powstała w związku ze stanem zagrożenia epidemicznego lub stanem epidemii ogłoszonym z powodu COVID-19. Kary umowne, odszkodowania zapłacone z wyżej wskazanych tytułów będą mogły więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów także po zakończeniu stanu epidemii, jeśli będą związane z tym stanem lub ze stanem zagrożenia epidemicznego.
Od czerwca podatnicy PIT/CIT nie będą mieli już możliwości odliczania darowizn przekazywanych na cele związanych z COVFID-19 na rzecz wybranych instytucji w wysokości 150 procent lub 200 procent kwoty darowizny, w zależności od terminu jej przekazania. Od czerwca nie będzie już możliwości dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych służących do produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.
Stan epidemii obowiązywał w Polsce od dnia 20 marca 2020 r. Zniesienie go spowodowało, że część wprowadzonych w 2020 r. preferencji przestało obowiązywać już z końcem maja. Zmiany spowodowane wprowadzeniem stanu zagrożenia epidemicznego opisane powyżej w znacznej części weszły już w życie albo stanie się to w najbliższym czasie, dlatego warto się z nimi zapoznać.
radca prawny Ryszard Stopa Kancelaria Radcy Prawnego